ZULÜM

Filistin’den bir aðýt yükseliyor,
Ayný aðýt Çeçenistan’da,Suriye’de,Arakan’da,Afganistan’da var.
Aðýtlar birbirinin aynýsý sadece söyleniþleri farklý,
Duymuyoruz bu aðýdý saðýr olmuþuz.
Geçmiþte Bosna’dan yükselen aðýt bunun aynýsýydý,
Irak da söylenen de.
Hepsinde ayný manzara,
Hepsinde ayný olaylar,
Kan,zulüm,iþkence...
Susmak fayda etmiyor sen de biliyorsun.
Baðýryorlar ama sen duymuyorsun.
Hepsinde annesiz,babasýz çocuklar var.
Daha doðmadan þehit olan çocuklar.
Dul kadýnlar aðlýyor,kan gölü olan sokaklarda
Tanklarýn altýnda ezilenler aðlýyor,
Evleri yýkýlanlar aðlýyor,
Sesleri duyulmayanlar aðlýyor,
Sevdikleri þehit olanlar aðlýyor,
Sevgisiz kalan çocuklar aðlýyor.
Bir ses yükseliyor küçük çocuktan;
Çocuklarý küçük mermilerle vuruyorlar deðil mi?
Yürek daðlýyor çocuðun söylediði
Üzülüyor anne, o anki sevincini kaybediyor.
O ara tanklar geçiyor sokaklardan,
Hakaret ediyorlar herkese.
Bizler ise susuyoruz ve izliyoruz sadece.
Bir þey yapmýyoruz çünkü istemiyoruz.
Zor geliyor kardeþlerimiz için bir þey yapmak.
Sadece "vah!" demekle yetiniyoruz.
Bir gözyaþý bile dökemiyoruz.
Neden bu kadar duyarsýzýz?
Zulüm adlý yýlan kardeþimizi sokunca; neden bir þey yapmýyoruz?
Mü’minler kardeþti hani
Peygamber bizi boþuna mý kardeþ eyledi?
Kendimiz için zulüm istemiyoruz,
Peki kardeþimiz için bu geçerli deðil mi?
Emre Kaya

Sosyal Medyada Paylaşın: