Dışlanmışlar Ülkesinde Bir Gezinti

dýþlanmýþlar adýna bir þiir,

elleri cebindeydi, evet iki eli de..
ezikti yüreði
üç kuruþ parasý vardý
çökmüþtü omuzlarý
evet, beklemedeydi belki de
içeri alýnmayacaðýný bile bile
zorluyordu hayatý ya,
zorladýkça da daha dýþýna,
daha uzaðýna atýlýyordu ne varsa,
usanmýþtý da bundan,
daha fazlasýna katlanamayacaðýný bile bile;
sesini çýkarmýyordu,
sessiz kaldýkça da
bir þeyler omuzlarýndaki baskýsýný
daha çok arttýrýyor
ve sonunda
aðlatýrcasýna
inletircesine yüreðini
iniyordu bir perde gözlerine
ve böylece aðzý da sulanýyordu kötülerin;
göremez oluyordu gerçeði,
meþruluðunu yitirdikçe ona güvenenler de
uzaklaþmaya baþlýyordu yanýndan
böylece o da dýþlanmýþlardan birisi olarak
yerini alýyordu diðer oyuncularýn arasýnda
ama o oyunun çok uzaðýnda
en kuytu bir yerinde
tozlu bir noktasýnda
üzerine düþen gölgelerden rahatsýz olmayan
dahasý
o gölgeler ile saklanan,
adeta örtünmeye çalýþan bir ruha dönüþürken,
ne mutsuzluk yaþýyordu ama..
Sosyal Medyada Paylaşın: