biz erkekler ölürüz...
az önce kendi yanýmdan geçtim Ester!
birkaç yüzyýl önceki yanýmdan...
elimde parlak metalden dövülmüþ bir kýlýç
üzerimde kirli elbiseler…
elimde eski bir kadýnýn bembeyaz elleri
bir kadýn için dövüþmüþtüm bir keresinde
bir kadýn için ölmüþtüm bir keresinde
bir kadýn ve biraz daha fazlasý için
biz erkekler... "tarihin babasýz çocuklarý..."
durmadýk, öldük her seferinde
kimse anmadý adýmýzý yine bir kadýn olan annelerimizden baþka
kendi yanýmdan geliyorum Ester! ve kendi yanýma geri döneceðim
tutunmak için hayata þimdi ne lazým bize? bilemiyorum
insanýn hayvana bile duyduðu o sahte þefkat
ve insanýn yalnýz baþka bir insana duyduðu o amansýz öfke
þu dünya kuruldu kurulalý adamlar ölüyor Ester yeryüzünde!
savaþ meydanlarýnda ve aklýna gelebilecek diðer her yerde
“þimdi bu da nereden çýktý?” deme
bir kavga çocuklara deðmediði müddetçe ahlaki
kadýnlar üzülmedikçe kabul edilebilir þiddetin her türlüsü
bir kýlýç erkek etini kestikçe onurlu
ve mermiler Ester, erkek bedenine saplandýkça adam gibi mermiler
evet susarýz! ve sustukça gider ölürüz…
öyle güzel, öyle öðrettiler bize…
erkekler sessiz ölü Ester, bir erkeðin ölümü son derece sessizdir
sonra yeni bir sessizlik olur
kimse garipsemez bunu, ama hiç kimse
demiþtim ya… gururlu adamlarýz (!)
öyle ki ölmeye her þeyden çok yakýþýrýz
bir sokak hayvanýndan bile
az önce kendi yanýmdan geçtim Ester
az önceki yanýmdan…
uzun uzun baktým kendi yüzüme
yanýmda duran kadýnýn bembeyaz ellerine… dilencilere ve sýrnaþýk kedilere
neydi eksik olan þu güzelim hayatta diye?
hem neden hazýrdým ben her an ölmeye?
bunu bilemiyorum...
ama durmadan kendi yanýmdan geliyorum
ve bir gün yine kendi yanýma döneceðim
seni, kedileri ve diðer kadýnlarýný dünyanýn
bir yokluðun ortasýnda býrakarak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.