Öyle bir efkâra daldým ki
Sessizliðe karýþtý çýðlýk aðladý utancýndan
Sessizliðin en çýðlýk yerin de
Senin çilene bürünüp Allah’ý andým üstat
Parmaklýklar ardýn da gizliydi sýrlarým
Kiralýk denizlerim vardý
Hayalimin mavi fikirlerin de
Dudaðým da eksilmiþ tebessümler birikirdi
Fikirlerimin en soðuk yerlerin de
Bir ah çekip yandým üstat
Her þeyin bir hüznü var
Sonbaharýn, sarý yapraklarýn, uzaklarýn
Düþünce göçleri yüzünden
Hüzün hüzün aðlayan
Göçmen kuþlara döndüm üstat
Efkar kalbim kadar yakýn
Tebessümler ise kaf daðýnýn ardýnda ki
Anka kuþunun gözün de saklý sanki
Ben ok gibiydim fýrtýnalarým vardý
Denizden büyük dalgalarým vardý
Kýzýl fikirler saklýydý
Þiirlerimin mahrem yerlerin de
Denizler kurudu
Aðaçlar ölüme ant içti sanki
Topraklar öksüz kaldý
Kalbimin kökleri kuruyunca
Ansýzýn suyum çekildi, dindim üstat
Mavi mavi düþünceler sarar oldu
Bir turuncu efkârýn gölgesin de
Hüzün dikenleri kesti bileklerimi
Gözyaþlarým kurudu
Söz yaþlarýna büründüm üstat
Ýçim de ne yar sancýsý ne aþk sancýsý
Bu baþka bir sýzý üstat
Ölüm kadar gerçek; yaþam kadar sahte
Herkes rüyalarýn koynuna girerken
Ben hüzün doðuran kaldýrýmlar da uyandým üstat
Tüm düþlerim de parmak izleri
Ruhum da derin depremler
Gök gürüldüyor
Aþk deðmemiþ dudaðým da ki türküler ruhuma dert yanýyor
Gecenin sessizliðine dalmýþken
Yusuf kuyusunda ki sabýr hazinesine indim üstat
Kýzýl gökyüzü yine dert yanýyor insanlara
Kan aðlýyor þimdi karanfiller
Hortum sermayesine adanmýþ iki ayaklý filler
Kelam kaplý defterim de sözcükler yetersiz kalýr bu insanlara
Çare veren de çok; kendine çaresi olmayan da
Ben kendi derdimin hüznün de yanarken yanýlmýþým
Ben herkesi bir derviþ edasýnda sandým üstat
Yusuf Usuð
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.