Ahu Gözlüm
Göz görür, gönül sever, kalem yazar güzelim!
Seni yazmaya kalkan ellerim neden titrer?
Sanki vakit dolmuþtur, baþucumda ecelim
Boðazým düðüm düðüm, þakaðýmda ince ter!
Daha gördüðüm ilk gün yüreðime dem vurdun
Hayallerime girip ilden ile savurdun
Nasýl bir meþaleydin sen, ruhumu kavurdun
Nasýl baktýlar öyle yüzüme ahu gözler!
Masum utangaçlýðýn, pervasýz hoyratlýðýn
Kýyýsýnda denizin, zirvesinde bir daðýn
Ýki kutup arasý, yerkürem darmadaðýn…
Nerden eser bu rüzgâr, nerede doðduðu yer!
Ellerin nazende gül; ürkek, kýrýlgan, ince…
Nara döndü bedenim, avucuma deðince.
Yürek ayný oranda atarmýþ sevdiðince.
Bak gözlerime n’olur, gülüm, sihrini göster!
Kadýn dediðin böyle, iþte böyle olmalý,
Sevdiðini görünce gözü, gönlü dolmalý
Zifiri karanlýkta iðne atsan bulmalý
Seni gören gözlerim, iþte kadýným bu der!
Saçlarýn dolunayý örtmüþ bulutlar gibi
Yýllanmýþ gövdesiyle, devasa, çýnar gibi
Kokusu misk i amber daðýtan pýnar gibi
Gönül o rayihayý yalnýz kendine ister!
Ben sana gülüm dedim, güldü evrenin yüzü
Ben sana gülüm dedim, barýþtý kurt ve kuzu
Zira sen hayat suyum, sen yemeðimin tuzu
Seninle birkaç günüm bütün ömrüme deðer!
Endamýna bakýnca yaprak döker serviler
Kalbimde aþký görse utanýrdý seviler
Gökyüzünü çatlatýr ufkundaki maviler
Magma buza dönerdi seni görseydi eðer.
Bakýþlarýnla âlem diz çöküyor önünde
Rüzgâr þaþkýn ve mecnun eser tersi yönünde
Bildiðin en güzel gül diken kalýr yanýnda
Sensiz hiçbir kokuyu tatmamýþým ben meðer!
Ýsmail Uysal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.