Hiç böyle yanmamýþtý yüreðim, Hiç böylesine zor olmamýþtý duygularý kaleme dökmek… Nasýl yazsam, nasýl söylesem Hangi kelimeler söndürür yüreðimdeki korlaþan alevleri… Hangi yürekler sarar amansýz yaralarýmý… Özledim. Sahip olduðum, bana sarýlan, beni seven o adamý… Ne deðiþti taþlaþmýþ kalbinde, Yoksa hiç mi sevmemiþti beni? Oysa hiç öyle deðildi. Benim tek damla göz yaþýma dünyalarý yakacak adam, Þimdilerde gözlerimden yüreðime akan yaþlarýn tek sebebi… Prensesim diyerek taçlandýrdýðý saçlarým, Artýk tel tel dökülüyor. Peki neden böyle oluyor? Yüzünü görmediðimde kinlendiðim adamý, Neden yanýma geldiðinde sevgiyle sarýyorum? Benim kinim bu kadar mý basit? Yoksa sevgim kinimi yutacak kadar mý yüce? Ne oldu o gözlerinde sevdayý gördüðüm adama? Oysa ben gözlerimi ilk açtýðýmda onu gördüm. Ona güvendim. Onun kanatlarý altýnda kendimi güvende biliyordum. Nerden bilebilirdim kanatlarýna sýðýndýðým adammýþ, Asýl vefasýz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çisem Uygur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.