SENSİZ BİZ

tarifsiz acýlarla
büyüttüm çocuk yüreðimi
terk edip gittin
kalabalýk yalnýzlýklarda
ve ýþýl ýþýl karanlýklarda

ben
seni sevdim
sen
ikimizi
daha çok da seni
biz diye bir þey kalmasa da
sen
yine de devam edebilirsin
sevmeye kendini

ya ben
neylerim
sensiz bizi
sen
þimdi artýk yoksun
ben
unutmak nimetinden bile yoksun
kalakaldým þubat ayazýnda

iki rüya arasý
kýsacýk bir uyku
kadar sessiz
öptüm kirpiklerinden

ses hýzýnda geçtin
hayatýmýn içinden
bir umut býrakmadýn vuslata dair
avucumda yokluðunun soðuk izi
yanaklarýmda yüreðin buruk tuzu

olsaydýn
yanýmda
kalmazdýn
aklýmda



(KÜTAHYA - 12/11/2012)

Sosyal Medyada Paylaşın: