Ay`siz ve Yýldýz`siz gecelerinde bile aþkýn, ýþýk verdi bana Bir mezar sesizliði Bozkýrlarýnda huzur buldum Çöllerin yüreðim oldu,Göllerin huzurum... Minarelerin Mabedim,al Bayraðýn gururum...
Seni öyle sevdim ki;
Þehitlerin,kulaðýma Ezan okurken;kýrklandým... Nefsime yenik düþtüðüm anlarda,Evliyalarýnla aklandým... Firari günlerimde,Taþ Medreselerin de saklandým Sana yan bakan olmuþ,o yüzden kahrolurum...
Seni öyle sevdim ki;
Ziganadan,Toroslara,Kaz daðlarýndan Aðrý daðýna kadar... Baþýmý yüksek tuttum,gözümü pek... Ve senin aþkýn için,yedi düvel geldi üstüme... Anadolu gibi yiðitti bu yürek...
Seni öyle sevdim ki;
Ölüm korktu ölümden,çünkü Anka Kuþuydum... On altý defa yandým,senin için kül oldum... Ne kahpeye yalaka,ne haine kul oldum... Küllerimi toplayýp,yine bir Devlet kurdum...
Seni öyle sevdim ki;
Destan oldu aþkýmýz,anlatýldý Alem de... Destanlar yazýlýrken,Divit bitti kalem de... Görünmez bir yazýyla,adýn kazdým Sinem de Sen ki,ÜLKÜ gelinsin,Türkülerin dilim de
Seni öyle sevdim ki;
Gövdem yolunda köprü,her uvzum sana Kale... Sürtüklere koz vermem,Eyvallahim yok ele... Karapeçeyim çünkü,yine düþmana sille... ÜLKÜM ÝÇÝN OLURUM,YESEM DE MERMÝ GÜLLE...
BÝR KARAPECE AÞKI.... Sosyal Medyada Paylaşın:
karapece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.