Vefanda mum ýþýðý, bana el veremedin. Ah bu gelip gitmeler! Aynalarla tanýþtým. Sen de yalanmýþ deme, aþkýný seremedin. Ben de cesaret yoktu, aynalarla konuþtum.
Anladým ki sevgili, uymuyor günün güne. Damak tadýn serkeþlik layýðýn kalsýn üne. Yâdda ne sözler kaldý? Sevdanda nazý solan. Küpün balda sanmýþken, yok mudur yazý bulan
Her bir ses duyuþumda, sedalarýna aktým. Her þiir yazýþýmda þaþýrýp düne baktým. Hayaller sýrým olmuþ, ard arda koyulmuyor. Günceler tekin deðil, sorular duyulmuyor .
Ne mektuplar yazmýþsýn, cevabý verilmemiþ. Yüzeysellik ön plan duyguma serilmemiþ. Günce karasý yüzün solduklarýmla kaldým. Ben bende benden geçip, gözyaþlarýmý saldým.
Sýrým: Esnek deri parçasý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.