“ebem sað mýdýr ki bi da görebilcen mi ki.” “dedem” “gardaþým” “halamý birine verdiler mi ki düðününde oynayabilecen mi bari köyde olaydým düðününde olur olmaz birine verdirtmezdim ýrazý gelce(ði)m biri olursa amenna ya da “atbaþý” dutardým hiþ deðilise, meccane vercek deðilizya ürüüsüm böyle hemi de böðüne kadak alýnandan fazla
bitecik halam valla çobana yabana verdirmen emme eyi biliyon kim olu(r)sa ossun köy yerine varýrýna varmaz emme ben atbaþý paramý alýrýn köye varsa bile okumuþ mamir biri olu(r)sa bu “eski köy adeti”nden cayarýn, mamirden baþlýk isdense bile ayýp olu valla
emme halam benim hediyemi ayýrýr saðolsun beni bek sever ne de olsa ilk yeðenin ya evde böyük evde yalýnýz odlumuydu beni ünner beni hep guca(ðý)nda yatýrýdý gece boyu üsdümü örter üsdüme titrerdi zavallý; heþ deði(l) mamir birine varý(r) da…. köyden file ðederse gurtulu ðede(r) ………….
mamir birine varý(r)saa beni yanýnda götürüp okudacaðýdý ya gocasý olcak þey beni isdemezse þe(hir)erli olu(r)sa isdemez tabi, hiþ deðilise ilk sene uzak durmalý ne de olsa -cicim aylarý- ha! n’olur tecil ederin bi tahaký seneye o arada aðzýnda girer burnundan çýkar kendime mut ederin eniþdeyi evelallah ha okumuþ mamir, ha þeherli gafalarý bek basmaz ketempereye getirin evelallah i(n)þallah
emme hiç isdemezsee ………. valla o ðözellikde biri kocasýna isdediðini etdiri akýllý, cazý , uzun saþlý, upuzun boylu, halam gibi biri olsa valla gaçýrman ya da gaçýrýn valla o’nun gibi biri az bulunu o civarda “ay parçasý” derdi dedem bile kövün en gözeli emme halam..
hani Allahýn iþi-ðücü yoðukana özene bezene yaratmýþ derler ya ta öyle, halam bidene gýralýça hele gözleri, bi ðözleri varýkýý deðme dünya gözeline daþ çýkartdýrý kayýnat gözeli desek yalan deði valla yaný ay parçasý el hasýlý kelam; halamý alan yaþadý öyle birini alsam gayýnýma geli-ðeçer atbaþý verin..
gerçi köyün bütün deliðannýlarý hep onun hayalýný oðþayo(ru) emme halam heþ birine gulað asmazdý assa bilmen mi bizim evin yolundan saða-sola, olmadý aþþa-yokara halam uçu geþdikleri bellim bellim besbelli damýmýzda, pençeremizde bütün genþlerin gözleri
emme o; onnarý ðördükçene, yaka silkerdi burun gývýrý(r), gafasýný çeviridi hazzetmezdi heþ birinden huysuzlanýrdý, sinirlenirdi, öyle zamannarda yerden bi daþ alýp da adamýn gafasýna yandýrasým gelirdi
hatda bi keresinde de halý dokumaya gelennerden biri ismi ilazým deði(l) hinci yaþ tahtaya yan bastý belli ga(y)ri ya agasýndan nekdip getirdiydi ya da ne dediyse bilemecen hinci halam bi aksilendi, gözlerini bi çelertti kii; “-bak bacým böyle þeyler getirmeð uçu geliyosan bi ta gelme” dedi hinci saçýný baþýný yolcak deye ödüm sýtdý köpürdü de köpürdü, o an halam gözümde dev gibi böyüdü
net(i)çede ne o ðýz gakýp-gedebildi ne de biþiy deyebildi, öylen ekme(ði)ne bile gakmadýlar aðþama ðadak gakmamaca halý dokudular birbirlerine vuruyomuþ gibi kirkit vurdular, atký atdýlar,
“iþde” dedim “iþdee” bi adamýn alca(ðý) gýz böyle olmalý at gibi kiþneycek, emme çitme de atacak yerine ðöre guyru(ðu)nu tozutacak binerken de yanýnda gezdiriken de ille at, hemi de Kekliðoðlunun gelin alýnan “ak at” gibi.. ben alýkana bakacan halam gibi mi.. tamam
sýrf zenginler deye onnara varacak herkeþin getirdiði nekdibi alcak bana gel deyene gaçacak deðil ya hemi zengin olsalar n’olcak gýz’ca(ðý)z oðün gakýp gedemedi emme ertesi ðünde ðelemedi bit aha da o dallara basmadý zavallý
zengin gýsmýnýn kendileri deði ki, iþleri zengin valla görmeyon mu, çoluk-çocuklarý daha zabahýn zeherinde kimi sürünün peþinde kimi çiftin gýçýndalar garýlarý demiþsin, eðile-eðile ahýr-hayat, süpürcez, süt sað(a)ca(ðý)z deye gasgambýr galmýþlar, uyku yok, dünek yok el içine çýkývýcaklayýn üst-baþlarý yok get neneyen ellere ðalsýn
zati o halýdan keyri de ebem evden halýyý galdýrdý bi ta(ha) da eve halý zili basdýrmadý tabi ne de olsa dedemgilin hallarý-vakýtlarý eyi.. gýyametden beri halý dokuyannarý görmüþ kiminin çatýsý bozulmuþ, kiminin elleri çötümüþ kimi gambýr, kimi yampiri, kimi dünyasýndan bezmiþ, kiminin kendi-kendine olmuþ-getmiþ çoluk-çocuklarý
halam hayat süpürmeye file gaksa, ebem süpü(r)tdürmezdi ki ne onu (y)okarý savar, sonura da o deðilden aþþadan ünnerdi anama “-gelin beri baaak, … sen bu hayadý heþ görmemin gýz-gýzým” yazzýk anamýn “-edemen” “-ýccýk da gýzýn etsin” deycek halý mý varýdý elindeki iþi gaydý býraðýr ebiþir emer gardaþýmý ya da bize “bakalag olun” deye goyvuru hemen aþþa seðidirdi
halam düðünnerde-bayramlarda filen keyinsin de bi çýksýn soka(ðý)n gatýna her yerden fark edilidi valla, o boy-pos, o endam herkeþin yüzünün döndüðü yerin tam hak ortasýnda halam! yanýnda artisler halt etmiþ
bana aldýrmazlardý, hýyarlar benisem herkeþe dik dik bakar yeycek gibi bakannara teker teker söðerdim o yüzden keleklerini doðrar armýtlarýný silkelerdim ..ýna ðodumun döllerinin adýmý -nakýs-’a çýkartdýlar þeyimden aþþa gasýmpaþa
de! onu decem, köydekinnerin hepiciðine depeden bakardý alçaklarda eðleþmezdi deði yaddan yabandan, köyden gelen dünürcülere bile bi “-hoþ geldin” bile demez, yüz vermez, yüzlerine ðülmez çay-gayfa eletmez, hýzmat etmez kimseye “-yaþým da(ha) güçcük benden böyükler duru(r)kana” deye geri çeviri(r)di “-gýý gocaya varmayon mu” deyennere “-goca goca daþ düþsün depenize” derdi
Müslüð Ebe bi tefasýnda bize ðeldiydi ona neyise “-gelen geden yokmu gayrýýýk” deyince ebem “-olmamý ay gelin bobasý da verimker emme bizim abýla kimseleri beðenmeyoru aðzý yokarlarda aþþadan yemeyoru” dediydi
o’da “-ben onun gadak gözel olsam ya gadý derin, ya gaymakam hemi de en gözeline varýn” dediydi dünkü ðibi gözümün öðünde o ðün ik-diba halama o ðözünen bakdým hakgaten köyde onun üsdüne gözel yoðudu o ðünden sonura halam gözüme bi baþga göründü ne yalan söyleyen gararým garar ben halam gibi biriynen evlencen
uzun boylu uzun sarý saþlý canlý benizli toplu galem gaþlý tay gibi
de! bizi(m)ki de.. iþ mi hinci halam gibi ðözelini nerde bulacan dünne ðurulalý, halam gibi gözel gelmiþ mi ki acaba da bulucan da.. alacan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.