Roboski
Biz otuz dört kiþiydik ayný kaderde yoldaþ
Aradýðýmýz birkaç kuruþ ve bir lokma aþ
Son kez diyemedim elveda anne ve kardaþ
ROBOSKÝ bir sondu anlamadýn mý arkadaþ!
Býraktým ardýmda eþimi ve sevenimi
Kanlý elbisemin yanýnda parçalanmýþ bedenimi
Gördüm karþýmda ihtiþamýyla ölüm meleðini
Kapatamadým kanla boyanmýþ göz bebeðimi
Uyanmak ve kaçmak istiyorum artýk bu rüyadan
Suskun kalamazsýn bu duruma ey yüce yaradan!
Güneþ bile utandý bu kara lekeli zamandan
Þehitler ‘ÞEHÝT’ görsün en yüksek semalardan
Otuz dört deðil, aldýðýn binlerce candý
Musalla taþýyla herkes susacak sandý
Eskisi gibi deðil þaþma, bu halk uyandý
Ýnceldiði yer deðil, ipin koptuðu andý
Doðacaktýr güneþim kara bulutlarýn yanýna
Tükürecektir onlarýn yetmiþ yedi ecdadýna
ROBOSKÝ ölüm deðil, bir diriliþtir aslýnda
Unutursam baþým feda olsun daraðacýna!
ÝZMÝR/BUCA 16.04.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.