Bayram çocuðu gibi bir kapýnýn önünde Aralýktan içeri yavaþça süzüldü göz. Kapý örtüldü birden her an gibi o günde Avucundan kayboldu kanatlý iki çift söz.
Ýsterdi ki bu sefer kapýlar kapanmasýn Bayram þekeri dolsun boþ duran avuçlarý. Soðuktan üþümesin yar narýndan yanmasýn Son bir defa titredi güçsüz parmak uçlarý.
Dediler ki; “Fýrýnda ekmek henüz piþmedi Þöyle biraz kurcala al eline küreði, Girdiði gönüllerde sevgisi pekiþmedi Biraz daha köz gerek kýzart pembe yüreði.”
Ýçindeki tek umut kayarken arasýndan Parmaklarý yumuldu acýttý evladýný. Sandýlar ki sýkýyor yüreðin yarasýndan Kapýda býraktýlar çocuk düþlü kadýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Afet İnce Kırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.