Ömrüme hazan yaðdýrdým yoklugunda, Aklar düþürdüm saçlarýma. Yýkýk, virane bir þehir bir þehir oldum. Sen yoksun diye dogmasýna bile izin vermedim güneþin. Yoktun ya zifiri karanlýklara esir oldu yüregim. Ne aþklar söndürdü þu gözlerim, Birtek senin aþkýnla köreldi gözbebegim. Ey benim her yaný hasret kokan yarim.! Güneþi ver avuçlarýma yansýn kor olsun ellerim, Lakin yoklugunu giydirme bana dayanmaz buna yüregim.
//DiCLE KOÇ//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dicle Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.