Yağmur Rengi

yolunu þaþýrdý çelimsiz kelimeler
kendi canýmla doyurdum uykuya aç gözlerimi
sarýya boyadý yaðmurlarý
hüzün yüklü cümleler astm sokak lambalarýna
yaðmur rengiydi saçlarýn
uzadý aþkýn boyu
ve bilmediðim þehirlerin yavan dillerinde
sahibini kaybetmiþ kimsesiz adýmlar kývrýldý
yazýldý adýn kaldýrýmlarýna
dokundukça tenim soðuk çeperlerine
sýzlandý taþlar aç kaldý, açýkta kaldý yollar
çýnladý adýn kambur ayak sýzýlarýnda

þahlandý saçlarýmdaki beyazlar
yol verdi gözyaþlarým bir aný kýpýrtýsýna
yüreðimin burgusuna yayýldý dalga dalga
þahiti oldum bir kez daha
kaðýt helvayý ýsýrýrken ikimizin þaþkýn coþkusuna
sýrdaþ olduk, dert olduk yanýk kavalýn türküsüne
unutulmuþ bir sevdayý ýsýttým kuruyan dudaklarýmda
gözlerime inen perdeye takýldý son kez ahvalin
üþüdüm
ince belli bir geceydi titreten
avuç aralarýmda kaybettiðim nefesindi
rüyamda ellerime tutunan


bitkin, çaresiz gecenin örtüsünü çekerken üstümüzden
yalandý karanlýkla seviþtiðimiz
kýr kokulu bir toprakla yýkadým ellerimi
guslünü aldýrýrken günahkar dileklerime
karýþtým bilmediklerime
kesildi hançer güneþin çehresinde
þahdamarýndan vuruldu kimsesizliðe zýlgýt çeken sabah ýþýklarý
teknesinde yoðurdu açýkta kalmýþ ayrýlýðý
o zaman öldü saçlarýna taktýðým bir umut kýrýntýsý

Sosyal Medyada Paylaşın: