velhasýl, iþte böyle üstadým, bulut yakýp yaðmur aðlatýyoruz ýslanýyor toprak her yer hamur
keþke, olsa öyle tarlada baþak, baþakta urgan, urganda adam adamda yürektir doðuramadýðým
velhasýl is gider toprak kurur ýslanýr adamlýðým kenarlarý ellerin kokan ve senden kalan buðulu sabah simididir ortasý dost yüzü bekleyen susamlý yalnýzlýðým
ibibikleri bilirsin kumrular kadar dosttur söze ve aklým ne zaman düþse o dumanlý yüze, kristof kolomb kadar þaþkýn bakarým her ize ilk defa benim bulduðum kýymetinden çok geç, haberdar olduðum yeni bir dünyaydý sende kalan çocukluðum
dur hele dur böl þu simidi erzincan tulumu deðil ama bir rize çayý içimizde gülebilsin ve diyelim ki eylüle dost nisandýr, baharý bekler daðlarýn beyaz soluðu, bir kardelen bunlarý ne bilsin cemreler oynar ezberinden öz yeter ki kabuðunu kýrsýn zemheri belki yengeç olur yeniden
böl dostum þu ortasý gözlerimin zalým karasýný böl dostum bir çelik çomakta býraktýðým ellerimin yarasýný böl dostum þu kaç mevsimdir ermeyen gönül meyvasýný böl ki susamlarý kuþlara verelim böl ki yalnýzlýðý ipe serelim böl ki yakalým bulutlarý böl ki ýsýnsýn ardýnda unuttuðun çocuk ellerin belki bir gazoz içeriz sonra iþte bak; cebimdedir halâ çamurlu misketlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.