Nefes almak isteyen kim ki?

Uzun zaman oldu kalemi kaðýdý elime almayalý,
Hastalýðým ilerledi,
Nefes almak daha bir zor artýk,
Ev bomboþ,
Bazen sokakta koþuþturan çocuklarýn sesi geliyor.
Bazen de üst komþumuz Hatice teyze uðruyor,
Yemek, temizlik, bulaþýk falan.
Allah razý olsun.

Çok zor,
Hayat, yaþamak, ayakta durmak...
Dedim ya nefes almak bile zorlaþtý.
Doktor Ýsmail amca geliyor her akþam,
Tedavi olmam için ýsrar ediyor,
Yok diyorum,
Kýzýyor,
Baðýrýp çaðýrýp, esip gürlüyor.
Ýlaç içmek istemiyorum,
Nefes almak zor evet ama...
Neyse.

Gece olduðunda sadece mum ýþýðýnda oturuyorum,
Elektriðimi kestiler.
Gece daha bir karanlýk oluyor, yazýn ortasýnda üþüyorum karanlýkta.
Mumu tam resminin önüne kattým, mumun önünde de ben oturuyorum,
Sana bakýyorum, gözlerinin içine,
Uyuya kalýrmýþým bazen ve seni görüyorum rüyamda,
Bana sarýldýðýn,
Aþkýný haykýrdýðýn,
Hasta olduðunda ben aðlayýnca yanaklarýmý siliþin...

Bu yazýyý üç günde yazdým,
En fazla bir kaç dakika ayakta durabiliyorum,
Sonra nefes almak bile bir ölüm,
Doktor Ýsmail amca geldi demin,
Sana bakarken gördü beni,
Yanýma oturup, senin için tedavi olmam gerektiðini söyledi,
Bilmiyor, kimse, hiç kimse bilmiyor...
Nefes almak bile zor ama seni ellerimle topraða vermek!
Nefes almak isteyen kim ki?

Sana geliyorum,
Yanýna geliyorum aþkým...
Nefes almak bile zor ama, nefes almak bile istemiyorum,
Söz verdiðim gibi,
Benden önce ölürsen, senden sonra yaþamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın: