akþam aðlarýný ördü yoluna kederin neye uzanayým diye sorarken kendi kendime uzak ama berrak gülümsemeler uðraðýna çakýlý yaþam güdüsü oldu aðrýlý yokluðun direncine serüvenimin...
saklý anýlarla aðýr sarhoþ dilsiz koþturmalarla peþin suçlu uykusuzluðum sanýrsýn az yaþadým birlikte deniz gözlemeyi pazartesilere...
iþ kavgasý teriyle öpüp þaþ kararsýzlýðýný aþkýný hayata alýþtýrýyorum ekmeðe halk otobüslerine sokaðýn eli deðmemiþ adýmlarýnýn saflýðýný bozuyorum...
bana gelmesen de yalan gitme gün alalarýnda yalnýz bana mý bu inatçý sessizlik sessizliðe yardýmcý uzak ama sýcak sesler yalýmýna mý özlem yorgunluðunun...
gelmesen de düþsüz gitme karýþsýn ilk güzümün tadý son hevesiyle üþümelerimin ve ortasýnda yalnýz gidiþin kalsýn diye küskünlüðümün sakýnýyorum yalnýzlýðýmý kendimden bile...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.