Aþk yetmiyor ki bazen gitmek gerekir dönüp Elini eteðini sevdalardan çekerek Gözlerini kapatýp alev halinden sönüp Zalim damgasý yeyip derdi gönle ekerek Alnýna koyacaksýn busesini vedanýn Ýzi kalýr mý bilmem kahreden bu sedanýn.
Garip bir kuþ misali mevsim dönerken kýþa Göç baþlamýþtýr artýk ýlýman bir iklime Boyun büker kadere gönül dönse de taþa Ýliþemez hiç kimse yürekte ki saklýma Bu derdi taþýrým ben gittiðim her þehire Ortak etmem kimseyi yaþadýðým kahýra.
Diyemem hiç kimseye bir yar sevdim ben diye Hayýrsýzý övemem yalan olur boþ yere Aþký boyadý renge rastgele astý aya Yýldýzlarý toplasa gönül caydý bir kere Dönüþü yok bu yoldan bileti tek kiþilik Herkese göre deðil yürek denen kiþilik
Bu ýzdýrap gömülür, elbet bir gün mezara Kurumuþ yaprak gibi sürüklenir sonsuza Bir gün karþýlaþýrsak yol birleþip kazara Soru sorma ne olur sensiz gezen cansýza Yaþamaktan vaz geçti sadece nefes aldý Umudu da tüketti hayatta renksiz kaldý..
LAVÝNÝA Sosyal Medyada Paylaşın:
Lavinia şahika Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.