Gün gelirde hiç gitmeyecek sandýðýn Seni ardýnda koyup giderken Anlarsýn Kaldýrým soðukluðunu Ýliklerinde nasýl hissettiðini Kendi gözyaþlarýnda boðulur ama anlarsýn...
Seni kaybettiðim gün anladým Yol ayrýmlarýndaydý aþk Ve yavaþça kopuyordu ellerin ellerimden! Güneþ de senin gibi erken batmýþtý Gece uzun ve karanlýk, sensizlik soðuktu..
Sessiz vedalara sýðýnýrken gözlerim Nereden bilecektim ki Bir gün dilindeki cümlelerimin yetim kalacaðýný Oysa tüm yalanlarýna raðmen Býçak sýrtlarýnda sevmiþim ben seni...
Sen giderken ben kendimde esir kalmýþtým Ayaklarýmda prangalar ellerim baðlýydý sanki Bir rüzgar esti usulca Ardýndan iki damla gözyaþým öptü dudaðýmdan Yüreðim mahþer yeriydi Dilimdeki þiir çýldýrdý senin sensizliðe kahrýndan…
A Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
vurguni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.