İçimde Bir Kadın Var Ağlayan

Ýçimde bir kadýn var sessizce aðlayan
Ýçimde sensizliðin býraktýðý derin izler
Söylenmemiþ sözler yazýyorum sana
Oturup bir köþeye sensizliðe içiyorum.

Boþ kadehleri yüreðimde parçalayýp
Sensizliðe aðlýyorum hýçkýra hýçkýra
Ýçimde bir kadýn var kalbi kelepçeli
Ýçimde sensizliðin býraktýðý derin izler.

Ýçimde tarifi mümkün olmayan sözler
Seni yazýp aþkýmýza aðlýyorum susarak
Ýçimde býraktýðýn acýlarla avunuyorum
Belki seni anlamýyor gibi hissetsende.

Duygularýný çok iyi anlýyorum küçüðüm
Ýçimdeki kadýn artýk özgür ve suçsuz
Artýk göç eden kuþlar kadar özgürsün
Kanatlarýný özgürlüðe çýrpabilirsin
Hiç usanmadan hiç korkmadan kadýným.

Hiç bir söz yoktur ki aþký anlatmayan
Hiç bir söz yoktur ki seni unutturabilen
Dokundukça tenlerimiz birbirimize
Dudaklarýmýz çaresizliðe bürünüyor.

Beni unutma dedikçe seni arýyorum
Her þeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi
Bir tek seni unutamýyorum bir tanem
Dalýp dalýp gidiyor gözlerim sensizliðe.

Ömrümün son demlerini yaþýyorum
Karaladýðým beyaz sayfalarda saklýsýn
Gözyaþlarým içime akýyor sessizce
Sadece sen varsýn hayal dünyamda.

Sadece sana aþýk bu serseri kalbim
Biliyorum tüm yaþananlara raðmen
Beni unutma desem de unutacaksýn
Unutmak ve unutulmak benim kaderim
Sana son sözüm beni unutma kadýným...

Ufuk GÜNEY


Sosyal Medyada Paylaşın: