saþlarýmý sabýnnadým týraþ olayýn derkene ciletinen barna(ðý)mý do(ð)radým favilimi düzeldeyin derkene de þaka(ðý)mý cýzdým çenemdekinnerin haddi hesabý yok zati bi tüy dokandýysa orayý bi da gazýdým
ciledi de(ði)þdirdim emme çenemin altýdaký sakallarý alasýya epey bi yüzdürmüþüyün gene de olacað o kadar da gan kesilmeyoru ku bacým seðitmiþ dedeme gandaþý buldu geldi bi de yüzzük, baþýmýza gelen biþi deðildi verdik aldýk sürtdük “ne de olsa özlemden bi hatýra” deye avýndým höyle elimin tersiynen yokladým kokulandým,
saþlarýmý darayýp-keyindim heþ bi vuk(u)at olmamýþ ðibi guytu bi yere oturayýn dedim çakdýrmadan gözetlerin eyicene bi anasýnýn dýkgatýný celbetdirtmeden son bi tefa görebilsem ömrümü verecen bi kimsenin uruhu duymaz deyon gafamca bi de duymayan-bilmeyen mi ðaldý deyon bobasýndan baþga o da biliyosa ayýp ediyoz valla ne de olsa köyümüzün adamý de(ðil) mi ya!
evden usulcacýk çýkdým köþeyi de dönerine-dönmez pýrrrr! sýðýr sürmeden ðelenner “-anan ýsmarýþ ýsmarladý” “-bazar gamyonu ðetdi” deyollar “-etiþemessin len ne seðidiyon” fark etdiðim mi var duyduðumu kelp olayýn anlamayon
“-Akgulaklarýn evin orda etiþirsin” ne bileyin kim biri gasa mý yükletçeðmiþ hasda mý, varýmýþ neyimiþ “-demek aðýrlaþ mý ðýz” “-kaþ gündür eyileþememiþ” “-cýðara anam cýðara” hay cýðarasýný
ben ayný fýzýnan son sürat ülüzger ediyon etirafa pat pat pat tam da Solmazýn köþeyi döndüm bakdým gamyon ðediyo benim seðitdi(ði)mi ðörenner fýyýðýmý duyannar elbirlik fýyýk-ýslýk ba(ðý)rýþannar gamyondakýnnar gamyonu durutdular soluk-soluða varývýdým þükür Alla(hý)ma etiþdim “þükür”ün-“saðolun”larýn arasýnda har soluk, biri elimden dutdu çekdi kendimi atdým gamyona ara-yere sýðýþdým yönü-geri de ossa gamyon yörüdü emme ben uçuyon emme ne yalan söyleyen herkeþ beni bi ðözel süzüyo gaþýmý ðaldýrýp kimseye bakamadým mahanam anasýna yakalanmayan alayýmda fuðan olmasý bitecik onun saþlarýný dalgalandýran yel yüzümü okþayo ya yetiyo es dinine yana(yý)n onu gören gözler bana da bakýyoya ayný havayý soluyon ya Allahdan baþga ne isterin
her gafadan bi ses zart-zort , evir-zavýr “sanký size ne el alemin iþi-ðücü” .. “kiyasýmýn sen müzevir hökela adam”
iþin yoðusa herkeþe cüvab yetir dert annat merem deyvi hayýr Özleme ðarþý ma(h)çýp oluyo insan emme ne Özlem ne anasý “gýýk” demeyollar
birine biþiy desen dikleþsen, cuvap bersen adým hökelaya çýkacak bakarsýn gene dayýsýnýn hýþýmýna u(ð)rarýn biþiy deel topuðuna çýkmaycak adamlardan laf eþidecen
emme Allahý var anasý hiç aðzýný aþmayo aþsa hayýrlý laf etmeycek o belli bobasý da heþ biþiy demeyo adam bilme(z) mi benim neye geldiðimi emme belki bilmeyodur durumu adam bu yaþýn, o makamýn saabý olmuþ hiþ bilme(z) mi tilkinin neye dolanýp durduðunu kendi genç olmadý mý havas olmadý mý hiþ ne vukuatlarýnan garþýlaþýyo kimbilir gosgoca memur..
haralda arkamdan yandalar dönüp baksam, göz-göze gelimiyiz, Özlemine(n) ya anasýynan göz-göze gelisek onun orda olduðunu bilmek yetiyo bana ……….. otoposlarý kaþda gediyo acaba savýþdýrsam hööyle uzakdan, uzakdan emme çook.. çok uzaktan fark ettirmeden el sallasam “gelcek seneye bi sene var emme ben her saniye seni düþünecen bekleycen” dercesine görse de görmese de acaba þöfer mallinde miler öyle ya mý(h)tar yer vermiþdir ya da sýkýþmýþlardýr
“-þükür valla eyi ðeldik zabah ezeninden beri direkson sallayon bazarda galacaklar parasýný versin geþ galaný beklemecez haauu sahat bir dedi mi yörürün ona ðöre”