ZERDA

Ve þair
En son düþünden de uyanmýþtý
Sarýldý kalemine büyük bir heyecanla
Avuçlarýný kanatýrken cam kýrýklarý
Acýyla haykýrdý
Biliyordu ki
Yalnýzca hayaldi gördükleri
Çoktan teslim olmuþtu karanlýða masumiyeti
Üzüldü aðladý
Çok da çaresizdi
Belki de kum fýrtýnalarýyla beraber
Yollara düþen garip bir Bedevi’ydi
Yýldýzsýz gecede yürüyordu
Baðdat’tan Þam’a..

Aldanma þair
Aldanma bu bahara
Yarin gözlerinden düþmedi bu cemreler topraða
Hâlâ nerelere sürüyorsun sayfalarýmý rüzgârlarýnla
Halbuki karanfil kokulu þiirler yazacaktým daha
Ben ekmedim bu memlekete kan çiceklerini
Ben öðretmedim Mezopotamya’ya gazeli
Tutamadým ölümün kucaðýndan
Ay ýþýðýnda vurulup düþen þehitleri
Adýný ezberletemedim uzaklardan göç eden turnalara
Doðrularýmý peþkeþ çekip yalanlarýma
Dönülmez þafaklarda
Son bir kez daha dokunayým saçlarýna

Dedi..

Ve uyandý þair
Hicaz makamýyla okunan sabah ezanýnda
Namaza niyetlendi
Ürkek adýmlarla yürüdü þadýrvana
Kalbinin tükenmiþ sesiyle eþlik etti en içli dualara
Aldýrmýyordu artýk ayrýlýk þarkýlarýna
Ne de vedalara
Son bir sözü kalmýþtý
Ve söyleyecekti
Hadi son bir þehadet ile beraber yürüyelim
Bizi Bekleyen Cenab-ý Allah’a Zerda...

Sosyal Medyada Paylaşın: