Tezatlıkta yaşamaktı aşk

bir gök yüzü getirdim sana,
perçemli düþlerin arasýndan sýyrýldý gülüþlerimiz,
beyaz tebessümlerimize kan deðdi.
bir damla da söz deðdi yüreðimize,
söndürdü içimdeki bütün sevda korunu,

bilirim tezatlýk þehrinde yaþamaktýr aþk,
soðuk sözlerin öðütüldüðü deðirmenler de biliyorum,
sýcak gülüþlerin ödünç verildiði kalpler var aramýzda,
þiirin ilhamýný atýp köþeye,
sihiri büyüyü doldurup þiþeye...
ödünç verilmiþ kalplerde zarý kýrýk emanetlerdi aþk.


kýçý kýrýk düþlerin kurban edildiði sunakta,
göðe yükselen feryatlardý þiirlerin aðzýndaki...
þairlerin kulaklarý saðýrdý,
redifler dilsizdi...
bir çeliþki yumaðýydý aþk.
sevdasýndan yapýlan iplikleri olan,
acýsýndan dikilen gömleklerle sunulan...











Sosyal Medyada Paylaşın: