eladýr gözleri yüreði mangal gibi saçlarý tel tel omzun da rüzgara meydan okur ne ferman dinler nede boyun eðer meydanlarý döðer bir gören piþman birde görmüyen bir bakýþý varki ceylan gülüþünde namlu gezer
namussuzlarýn hayýrsýzlarýn yüzünde cümle ok gibi süzülür mest olup koþar yüreðim sana ay gibi ay gece doðurur kirpiðinde bahar gibi gün doðuyor içimde gün biliyorum gündüz gibi bakýnca kýzacaksýn yine yine korkudan diz baðlarým aðlayacak ve düþecek boynum yine yere
bir defa azat edip sevsen üzmesen ne olur susmasan kaþýný çatmasan sende biliyorsun sana nasýl vurgun olduðumu ne olurusun aramýza yine örme koca duvarlarý sensiz nasýl periþan halde yaþadýðýmý biliyorsun biliyorsun hasretinde cehennem nasýl yaþadýðýmý ne olur bitsin hasret gel ne olur cennet olsun bizede her yer,
Ýrfan Kökten
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.