Ýstanbul da bu gün bütün aþklar yaðmur yüklenmiþ sevda sözcüklerinden ayrýlýklara akarken çoraðýnda yüreðimin küçük umutlar birikiyor öyküsü baþlýyor kar soðuðu gibi içime iþleyen sensizliðim sessizliðime gölgelenen…
Rüzgârýn eline vermiþ boðaz saçlarýný okþadýkça sepken duruldum sonra yükseðinde mavi susuzluðun çay bardaklarýnýn ince bellerine gölgesini iliþtirdim mutluluðun terennümünde meskun mahallerin inceldiði yerden kopsun diye özlemsiz bekleyiþin tutkunu suçsuz gözlerim
Kimse görmedi beklerken bir merhabanýn elinden tuttum bir melek elimden tuttu giderken hani sebepsiz düþerken dilime saklý yamaçlarýn manzarasý iþte o an duyuldu susuþum
AsevimLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Sevimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.