Ateş söndü
Çaresizce bakma bana,
Geri gelmez ümitler aðladýkça.
Yýllardýr nasýl dayandým yokluðuna,
Hepsi saklý geçmiþ sayfalara.
Þimdi çýktýn karþýma,
Gittiðin gibi,yaðmurdan sonra.
Güneþe muhtactým ama,
Yýldýzlar yetti,yalnýz kaldýðýmda.
Yaklaþma,hadi git geldiðin yöne,
Alýþtým ben artýk soðuk gecelere.
Gerek yok tutunma ellerime,
Sana dokunmaktansa,
Elimi koyarým cebime.
Ben böyleyim artýk parçalý bulutlu,
Bazen güneþ olur doðarým,
Bazen yaðmur olur yaðarým,
Hayat iþte napalým,topraðým.
Herkes senin gibi nankör deðil,
Sevenim çok Allaha þükür.
Yaþadýklarýmýz hiç umurumda deðil,
Ateþ söndü,kalaný odunun külüdür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.