Karanlýklarda kaldý ruhum
Ne bir sevgi ne de bir dost
Uzanan bir el yok uçurum kenarýnda
Karabasanlar sardý uykularýmý
Ýçimde ince bir sýzý
Yalnýzlýk mesken tutmuþ ayrýlmaz kapýmdan
Boþa harcanmýþ bir ömür
Biraz mutluluk silik anýlarda
Unutmak geriye dönmemek
Mümkün mü silip geçmek
Alev alev yanarken yürek
Bir hayalim vardý hiç gerçekleþmeyen
Issýz bir yerde yalnýzlýðým ve ben
Kalabalýklarda kaybolmadan çýðlýðým
Özgürce haykýrmak acýlarýmý
Kanayan yaralarýmý sarmak tek baþýna
Yenilerini açacak kimse olmadan
Gitmek çok uzaklara
Kimsenin bulamayacaðý
Kimsenin uzanamayacaðý
Kimsenin seslenemeyeceði
Uzak bir hiçlikte kaybolmak
Tüm hüzünleri dertleri acýlarý
Çýkarken kapý arasýna sýkýþtýrýp
Hýzlý adýmlar ile yürümek
Mümkün mü bir anda çekip gitmek
Kimsenin beni bulamayacaðý uzaklara
Hem kim bilir
Belki
O özlemini çektiðim hiçlikte
Beni anlayan birini bulurum
Can diye sardýðýmda o da sarar beni
Dost olur yaralý ruhuma
Derman olur kanayan yüreðime
Camýndaki can olur ….