TUTSAĞINIM

-TUTSAÐINIM-
Hatýrlattýn yine içimdeki seni,
Seni deðil, sensizliðimi.
Anlayamadým sevenlerin sefilliðini,
Galiba anladým, karþýlýksýz sevdiðimi.

Giriyorum zindana; eve gidince,
Deryalar kopuyor seni görünce.
Seviyordu yazsýnlar;bir gün ölünce,
Bazende dost dilinde söylenince.

Sensiz cümle boþ konuþulmaz bence,
Gözüm bir þey görmüyor, seni görmeyince.
Sende bana bir söz vermeyince;
Sensiz yaþamak boþtur bence.

Elimde bir deðnek; sihirbaz mý ben?
Hiç çirkin sevmiyor; yobaz mý ben?
Neye yarar sevmeyince bu beden?
Neye yararsýn sevmeyince sen.

Felsefe öðrendim, bilemedim seni.
Seni öðrendim, sevdiremedim beni.
Bende yakarým bu bedenimi,
Ama; yakamam içimdeki seni.


Bir iki damla gözyaþým kaldý,
Durun! Onlarý da akýtayým.
Bir iki de nefesim kaldý;
Tutun boðazýmý o da sevdiðimin olsun.
Mustafa KOYUNCU

Sosyal Medyada Paylaşın: