Şimdi Özlüyoruz (Ahvalimiz)

Bir zamanlar bu yerlerde
Kimseye minnet etmez açlar yaþarmýþ!
Namý diðer “çýplak” diye söylenirmiþ adlarý.
Onuruna düþkün insanlarmýþ!
Daha dün Ermeni’den komþularý varmýþ
Þen þakrak geçmiþ günleri her gün.
Sevmiþiz birbirimizi
Araya fitne girmeden önce
komþu gibi dost gibi adam gibi.
Oluyormuþ demek ki bir birini sevince.
“Ýþte hoþgörü budur!” demiþiz.
Gün gelmiþ þu bizim kuþak!
Hani deriz ya: Þu bizim uþak.
Yol alamaz hasedinden, kininden,
Emeksiz yaþamanýn zevkinden.
Unutulmuþ deðerler gelenekler töreler…
Çok geçmeden, çok geçmeden
Bu gidiþe “Dur!” demeli çabucak
Kapý bir komþusuna kin tutmak mý?
Bir komþunun emeli!
Hani güzelliklere ermiþti bu güzel yurt köþemiz!
Bülbüller neden ötmez? Bahçeler neden sessiz?
Þimdi özlüyoruz keçi çaðla hömçeðini, keveni.
Hoþgörüyü silenin bulunur mu seveni?

Kadir Acý
04.01.2013
Felâhiye/Kayseri

Sosyal Medyada Paylaşın: