Düzlük diye çýktýðým, yollar yokuþa döndü Dað gibi barikatlar kuruldu hep önüme Gündüzler haram bana güneþim bile söndü Iþýðýndan bir damla düþmedi ki tenime
Dost diye sarýldýðým sýrtýmdan býçakladý Boðazým düðüm düðüm, eksilmedi hiç keder Mertlik peþinden koþtum namertler kucakladý Ömrüm deðmeyenlerin elinde oldu heder
Sevda naðmeleriyle yüreðime giren yâr Ýhanet rüzgârýyla soldurdu gülþenimi Bir yalana bin katýp aþkýma yaðdýrdý kar Kararttý asumaný söndürdü ruþenimi
Herkes gül kucaklarken beni hep diken buldu Sararan þu benzime bir tebessüm bile çok Ben sabrettikçe dertler yüreðime kök saldý Anladým ki dünyada yazgýdan kaçýþým yok
Þimdi tek dileðim var, Rabbim yanýna alsýn Þu biçare bedeni, sarsýn üç metre kefen Ebedi yolculukla ruhum huzuru bulsun Üzene miras kalsýn ahla saldýðým tufan
Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamoz deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.