220506

aþk
bahara uzak
ölüme yakýn
kadere yenik
benim dudaklarýmýn arasýnda
senin kalbinde
benim durmadan iççektigim
senin gülümsedigin
seni düþündükce bu hayata baðlanmaktan korkuyorum
seni aklýmdan cýkarýnca ölümden..
geldiðinden beri nerdeyse hicbisi yazmýyorum
her gidiþinin ardýndan þairligim tutuyor..
elinin þeklini aklýmda tutup dokunabilmek icin senaryolar yazýyorum
uzun zamandýr ilk kez bekliyorum
kimseyi hicbiþeyi beklemedigim gibi
ve özleyebilmeyi anýmsadým yohklugunda
uzanýp camlarýn bugusuna adýný yazýyorum
sonra gülüyorum cocukluguma
ama silemiyorum
hayatýma girdiginden beri tuhaf bir merhamet dokunuslarýmda
sokakta gördugum her cocuk gulumsuyor
ve ben ne zaman deniz kenarýna insem
bu istanbul sen gibi kokuyor..

simdi yohksun ya
tuhaf karným da bir agrý var
varlýgýna sevinirken
kafiye bulmakta zorlanmamak
gelirsin diye kýsa býrakmak cumleleri
gidip gelip
gidip gelemeyip
gelip seni bulamayýp
seni bulup dokunamamak..
sanýrým tanrýmýn bana sundugu en son imtihan sensin..
bu sýnavý gecersem cenneti vaat ediyorlar..
sanýrým dönem uzatýp bir sure daha seninle kalýcam
bu tuhaf kelimeler diyarýnda

özlemek böle biþimiydi?
yohksun diye
kendime sudan sebeplerle
bahaneler uydurmak
yalan söyle bana
ama nolur gelicem de...
ben beklicem
yatýrýp gözlerimi gözbebeklerine..
Sosyal Medyada Paylaşın: