BİR SEVDA ÖYKÜSÜ

Buz kesti yine odam.
Anlaþýldý yine yoksun bu gece.
Kaç geceyi sensiz ,sabah ettim.
Kaç gündüzü geceye,ekledim bilmiyorum.
Artýk takvimlerdeki yapraklara ,dokunmaya korkuyorum.
Yüregimdeki yangýn ,sönmek bilmiyor bir türlü.
Her nefesimden özlem fýþkýrýyor.
Korkuyorum.!
Bu hasretlik, bir gün öldürecek beni.
Ölümden korkum yok inanki.
Tek korkum ,seni görmeden ölmek.
Dün ilk defa aynaya baktým,yýllar sonra.
Tanýyamadým, aynadaki yüzü.
Korktum.!
Yýllar yýllar neleri almýþ, benden meðerse.
Saçým aðarmýþ, kar beyaza dönmüþ.
Gözlermin altýndaki derin çizikler,korkuttu beni.
Kendi kendime degermiydi be.
Bir vefasýz ,bir kalpsiz için bu kadar acý niye.
Ama aþk bu,yaþaken insaný hiç ediyor.
Ölüm bile, cocuk oyuncaðý geliyor insana.
Mevsimler hep baharý yaþýyor anlayana kadar.
Ya sonrasý yýkýk bir kalp,kapanmaz bir sevda yarasý.
Ama artýk flim bitti,sahnede kapanýyor zaten..
Bir sevda öyküsü daha burda son buluyor...

25 Temmuz 2012 Çarþamba, 04:39 · tarihinde

Emel Bayrak

Sosyal Medyada Paylaşın: