Konmaz baþka kelebekler kýrýk dallarýmýza Gecenin bir yerinde bütün þarkýlar susmuþ Dost geçinen düþman karýþmýþ aramýza Kiþi olanca kinini üzerimize kusmuþ
Aydýnlýða hasret bütün insanlar Ýnsafsýzca kopartýlmýþ ses tellerimiz Bir daha gelmemek üzere gidiyor nisanlar Üþüyor sevgiden uzak kalan ellerimiz
Göçmen kuþlar bile yuva yapmaz olmuþ damlarda Artýk içimizde tamamen özlemdir bahar Bir dost bulamadan göçen akþamlarda Gönlümüze hüzün yaðmurlarý yaðar
Böylece geçer en güzel sabahlar yapayalnýz Mutluluk bahçesinde bir duman tüter Hiç belli olmaz bakarsýnýz bir gün ansýzýn Sonra perde iner bu oyun baþladýðý gibi biter
Besim ÝMAMOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Besim İMAMOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.