Bu aþk koca bir günah!
Günahkar ruhumun hoþnutluðu…
Günah yazýcýlarýna ödendi karþýlýðý
katlanýlmaz sancýlarla.
Bir ömürle tükettim bin yýlýmý
Bin yýlýma bir ömür sýðdýramadým
Bin yýlýmý tükettim bir günde…
Neler sýðdýrýldý geçmiþ kalýplarýn içine,
Nelerden vaz geçildi,
neler yok edildi,
Kimler üzüldü,
kimler acý çekti,
kimlerin sevinçleri paylaþýldý.
Kaç hayatý terk ettim,
Bu kaçýncý hayatým?
Her hayatýmda kaç defa öldüm öldüm dirildim ?
Hangisinde bin yýl tutuþtum cehennem ateþleriyle?
Kaç ölümümden sonra bir anka kuþu misali kendimi küllerimden yarattým?
Meryemin oðlu oldum;
kaç çiviyle çaktýlar sýrtýmdaki çarmýha, sayamadým.
Arap Kuteybe oldum,
Kur’an emrine uyup binlerce Türk’e soykýrým uyguladým,
Talkan’da, Suman’da, Nesef’de ve Harzem’de?
Binlerce genç Türk kýzýný cariye olarak verdim
Müslüman arap halkýma.
Ashab-ý Kehf idim maðaramýn içinde.
Hacý Kureyþdim,
Kýzgýn fýrýnlarda buz tuttu sakalým.
Eli öpülecek Munzur oldum,
Pülümür’de beyaz ihtiyar…
Süpürgeç idim sevdamýn savaþýnda…
Hacý Kureyþ olmak için
Göze almalýsýn kýzgýn fýrýna girmeyi
Gerektiðinde gitmek de gerek
Ashab-ý Kehf gibi,
Ýnançlarýndan dönmek yerine…
Ama, bir kanser tümörü olup yayýlsa da her yanýna
Ve acýtmaya da baþlasa artýk canýný
Sevdandan dönmemelisin sen de…
Dönmemelisin!
Dönmüyorum ben de Ashab-ý Kehf gibi,
Bu uðurda ölmedi onlar,
Belki ölmem onlar gibi,
Ben de yenerim ölümü…
Yaþamanýn adý “cehennem”
bu sonsuzluk içinde yanmak demek,
oysa ne güzel olurdu gelip
Kanatlarýnla üstümden kara bulutlarý daðýtsan…
Tek özlemim bu…
Týpký benim gibi özlüyorlar aynalar da seni…
.../...