BİR SAYFİYE KÖYÜ

(þubat-2013-Kadýköy)

Bir sayfiye köyü idi Deðirmendere,
Ýlk okuldayken, yazýn Pazar günleri de,
Evlendikten, emekli olduktan sonra bile,
Ziyaret etmiþtim orayý belki yüz kere

Vapur dolusu insan, bilhassa yaz mevsimi,
Ýzmitten geçiyorduk güzelim karþý sahile.
Denizin mavisi,baðlarýn,yamaçlarýn yeþili
Ýçinden akýyordu vaktiyle, küçük bir dere.

Bahçeler içindeydi genellikle ahþap evleri.
Misafirperverdi kadýnlarý ve de erkekleri.
Köylü kadýnlarý küfelerle taþýrdý mahsulleri,
Bazen, Ýkram ederlerdi, kirazlarý, erikleri.

Gazinolar insanlarla dolup, dolup taþardý,
Uzaklardan gelenler bu duruma biraz da þaþardý.
Çay ve kahve yerine tercihleri daha çok ayrandý.
Ýlk defa gelip görenler buralara hayrandý.

Kýyýda afif bir esinti yaparsa rüzgar,
Hele yanýmdaysa çok sevdiðim yâr,
Parkta ve gazinolarda asýrlýk çýnarlar .
Gölgelerinde huzur bulurdu insanlar.

Sene 1956 Eskiþehir’de nasipmiþ ki evlendim.
Bir yaz tatili için Deðirmendere’ye geldim.
Üç baldýz, üç de bacanak bir aylýk süre.
Birer oda tuttuk geniþ bahçeli bir evde

Deniz temiz, bilhassa istavrit balýklarý bol.
Uzak deðil ev, denize yirmi-otuz metrelik yol.
Lastik botla, bacanakla çýkýyorduk balýk avýna

Tuttuðumuz balýklarý doldururduk kovaya.

Öðle için çoban salatasý, bir de balýk ýzgara,
Yemek için düþmüyorduk hiç de kara,kara.
Güle, konuþa yemek yerdik, bahçe içinde,
Günler geçiyordu zevkli, neþeli,güle oynaya.


Ne çay bahçesi kalmýþ þimdi, ne de gönül sarayý,
Deniz yutmuþ evleri, iþgal etmiþ karayý.
Sanki kavrulmuþ gibi Aðustos sýcaðýnda
Binalarla, sakinleri yatýyor denizin kucaðýnda.

Nerede deniz biter, nerede baþlar kara?
Deniz bahçe sanki, çýnarlar su altýndan boy atmýþ,
Çay bahçeleri, gazinolar, deniz dibine batmýþ,
Görünen o ki, insana elem veren, korkunç, manzara

Not:1. (17 aðustostaki depremden sonra,
MARMARA DEPREMÝ þiirimi yazdým.
Yukardaki son iki dörtlük o þiirimden)
2. ( Depremden sonra o bölgeye hiç gidemedim).










Sosyal Medyada Paylaşın: