Yandý gönlüm tutuþtu ateþinle kavruldum
Elveda diyemeden hazan vurdu savruldum
Ümit telim kopunca göðe savruldu daðlar
Matem tutar yeryüzü yalnýz derdime aðlar
Çaðlar durur ýrmaðým çaðlarýn ötesine
Batar tüm güneþlerim kaynar kederli sine
Gözümden akan yaþlar taþýrdý okyanusu
Düþürdüm yüreðimden esrarlý cam fanusu
Ölümden korkuyorum ölmeden ölemedim
Hicranýn gözyaþýný aþkýnla silemedim
Tam otuz yýl huzuru mum tutarak aradým
Aþk bezmine girince yandý çýra/k muradým
Öyle bir alev ki bu serinledim yandýkça
Tükendi tüm dertlerim gül ismini andýkça
Fezadan daha derin içimdeki kainat
Kalbimde tüten sevdan týrmanýyor kat be kat
Aþkýna müptelayým dengin yoktur eþinde
Gölgem bana tabiyken ben gölgemin peþinde
O efsunkar endamýn güzelliðin son nokta
Tek huzurum tesellim baðrýmdaki þu okta
Murat CANBOLAT