Anneme Mektup
Çok yalnýzým anne
Yoksunum
Seni özlüyorum
Ýçim acýyor
Kirpiklerim ýslanýyor da
Yüreðim serinlemiyor anne
Bak anne avuçlarým buz gibi
Sýcaklýðýna muhtacým
Saçlarýmda ellerine muhtacým anne
Sen gideli kaç mevsim eskittim
Sen gideli kaç anneler günü geçti
Sen gideli senelerin adý yok
Sen gideli büyüyemedim
Aklýma her düþtüðünde
Hep gittiðin yaþtayým anne
Yokluðun yakýyor yüreðimi
Babamý da yolcu ettik yanýna
Karþýladýn mý?
Sordun mu bizi?
Gözün arkada kalmasýn anne
Küçüklerin büyüdü
Sýcak yuvalarýnda hepside
Þimdi el ayak çekilmiþ hayatýmdan
Öyleyse neden mutsuzum anne?
Hiçbir sevgi seninki gibi deðil
Çok yalnýzým anne çok
Beni dinleyen hiç kimse yok
Yüreðimde misafir ettiðim
Bilmem kaçýncý sevginin ayak izleri
Anlamadý hiçbiri beni senin gibi
Giderken býraktýðýn boþluk
Ben kapatmaya çalýþtýkça
Büyüyor anne
Ne eþ, ne çocuk, ne iþ
Sensizliðe ilaç olamadý anne
Toprak kokulum
Ceylan bakýþlým
Türkü yazgýlým
Þeytana uysam
Bir namlunun ucu kadar
Yakýným sana
Ama boynumu büken nedenlerim…
Ben de senin gibi anneyim, anne
Beni bekle anne, beni bekle
Son noktadan sonra geleceðim elbette.
10.12.2007/ ÝZMÝR
Sümbül ÝLYAS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.