En koyu yalnýzlýðý yaþýyorum þuan,
Yüreðimdeki boþluðu ne doldurur bilmem,
Ne yar hasreti benim ki,
Ne de aile özlemi,
Bir vatan, toprak özlemi çekiyor yüreðim.
Tahtadan direkler arasýna örülmüþ,
Tuðlalý evimi özlüyorum…
Ýstediðimde gönül rahatlýðýyla çýktýðým sokaðý
Tanýdýk insanlarýn içinde kaldýðým yalnýzlýðý özlüyorum…
Yemyeþil tarlalarý, toprak kokusunu,
Korkusuzca, tereddütsüzce baðýrmayý,
Beni kimsenin duymayacaðý,
Göremeyeceði yerleri…
Köþe bucak kaçmak yalnýzlýðýmdan,
Ve bir köþede doyasýya aðlamayý özlüyorum
Artýk gönül rahatlýðýyla aðlayamýyorum bile…
M.Solmaz SAKARYA
23:57 08/03/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.