Gözlerim yokluðunda takýlý.
Yokluðun volkan ateþi…
Geceler kâbus.
Bir silah gibi þakaðýmda patlamaya hazýrlanýyor ölüm.
Ölüm, yokluðun.
Yokluðunu yaþadýðým yer cehennem.
Ayyaþ gönlüm sensizliðin fýrtýnasýyla savrulmakta...
Hayalin gönül yolcum;
benim tek gerçeðim, hayallerim.
Hayallerim sensin.
Ben sana müebbedim.
Seni terk etmek imkansýz…
Senden ayrý kaldýkça bu yürek,
cehenneme dönüyor.
Zorluklarýn zulmünde yaþattýðýn bu acýlardan kurtar beni,
aç gönlünü, sevgim içine dolsun.
Seni benim gibi kimse sevemez,
býrak da bunu kanýtlayayým.
Sonsuz bir boþluk gibi
Öyle sancýlý, öyle büyük bir acý ki,
yaþanýlmýyor sensizlik…
Sensizlik, öksüz olmak, demek.
Sensizlik, topraðýn susuz kalmasý,
çölün güneþsiz olmasý demek.
Sensizlik, çiçeksiz, yeþilsiz ilkbahar demek.
Gözlerinden mahrum kalmak demek…
Sensizlik, ölüme mahkum olmak demek.
Hiçbir yalnýzlýk, hiçbir korku,
benzemiyor sensizliðe, benzemiyor.
Anlatamýyorum.
Anlatýlamaz.
Biliyorum, beni anlayamýyorsunuz.
Anlamak için yaþamak gerek.
Ya da ölmek gerek;
Sensizlik ölüm demek…