Uzun yýllar öncesinde, Ankara’nýn ortasýnda Ýbrahim bereketiyle, Nezaket’in sofrasýnda Ýki küçük kýz var idi, biri Ayþe, biri Neþe Mütevazý bir aile, bakmazlardý üçe beþe Bir de küçük Fatoþ ile, Mustafa isimli bebe Bulununca böyle dostlar, nasýl konulmaz ki cebe?
Mazi yüreðimde yara, ama dostluk baki kaldý Geçen yýllar hepimizden, ufak tefek bir þey aldý Dün de çocuk dediklerim, büyüdüler þenlendiler Gençlik çaðlarýna erip, birer birer evlendiler Günler gelip geçe dursun, hayat ne çok þeye gebe Bulununca böyle dostlar, nasýl konulmaz ki cebe?
Bir devran ki döner durur, kimi mutlu kimi mutsuz Gün gelir de bilemezsin, kim umutlu, kim umutsuz Bu günlerde misafirim, Ayþe’nin güzel evinde Gözlerinden dostluk akar, evlendiði Celal’inde Çocuklarý genç kýz olmuþ, hayat sobe, bizler ebe Bulununca böyle dostlar, nasýl konulmaz ki cebe?
Biri Þeyda, biri Þeyma, tutku sevgi adlarýnda Akýllý, zeki, duygusal, kin nefret yok gardlarýnda Ak saçlarýn üzerinden, þapkayý koydum önüme Döndüm þöyle geçmiþime, bir de döndüm bugünüme Celallenme komutaným, senle oynanmaz kör ebe Bulununca böyle dostlar, nasýl konulmaz ki cebe? Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.