ÇOCUK

Aðlarken;
bir masum çocuk.
Gazaplar üstüne çöker.
Ne derdi vardýr bilinmez, garip dünyada,
Bütün kasvetler üstüne çöker.
Býçak olur rüzgâr eser delice.
Yýrtýk elbiseli, çýplak ayaklý masum çocuk.
Boþ bir handa duru gibi soðuk zeminde,
Hem de hayatýn o ilk deminde.
Dünyaya gelmiþti büyük yeminde.
Kimse bilmez halini hülyalardadýr.
Ana yok, baba yok þefkatten uzak;
Belki de bilinmez rüyalardadýr.
Aðlar avaz avaz, halinde keder.
Bir yol var önünde. Gidilecek!
Yaratan;
Alnýna yazmýþ kader.
Lal olmuþ diller, Söylemez.
Duymaz olmuþ kulak, görmüyor göz.
Ne çekirdek kalmýþ burada nede; Öz!
Sadece söyleniyor, haykýrýyor daðlara,
Ben;
Masum, yetim öksüz ,kimsesiz,
Beni duyan siz
Eðer; Eroðlu erseniz,
Haydi tut ellerimden, al sar beni
Isýt.
inan ki halimde yok bir kasýt.
Götür beni buradan kavuþtur,
Küçük dar sokaklardan, beni anneme savuþtur.

Celaleddin ÇINAR

Sosyal Medyada Paylaşın: