Bu gün bir gariplik var üstümde,
Nisan yaðmurlarý yaðýyor gönlüme.
Kimsenin bilmediði duygular taþýyorum,
Kimse bilmiyor gittiðini kimse bilmiyor;
Seni çok sevdiðimi...
Bu gün yokluðunun ikinci günü,
Her geçen gün kalbim acýyor.
Dünya bana bir zindan gibi,
Dar geliyor...
Sarý saçlarýn kokusunu,
Al yanaklarýn dokunuþunu,
Ellerinde sýcaklýðý özledim sevgilim.
Seni çok seviyordum biliyorsun,
Ama sen sevgini gizliyordun.
Nedensiz gidiþler cevapsýz sorular
Ýçinde kaldým...
Ýkimizde gururluyduk ikimizde sevdalý,
Ýkimizde birbirimize aþýktýk;
Hemde deliler gibi...
Ayrý þehirler uzaklýklar sevgimizi
Yýkamýyordu,her gün biraz daha
Büyüdü bu aþk bu sevgi...
Bak sevgilim bu gün aylardan Nisan,
Aþkýmýzýn ilk baþladýðý gün,
Biliyorum uzaksýn bana,
Yinede gönlümden geçenleri
Yazmak istedim sana...
Sensiz geçen her gün,
Seni ne kadar çok sevdiðimi
Öðretti bana,öðretti bana sevgilim...
Ömer Karagöz.
11.NÝSAN.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.