Umut ve Uçurum

Bir gariplik var havada.
Yaðmur yaðsam mý?
Yaðmasam mý? Derdinde.
Sýcaklýkta ayný bugünlerde.
Ýkisi de düþünmekte.
Benim gibi yalnýzlarý.
Ve geceler.
Gecelerde bir tuhaf.
Mesela yatarken camý açýk býrakýyorum.
Kaloriferde yanmýyor.
Ama beni saran bir ateþ dalgasý var.
Ve sabah güneþin sýcaklýðý ile uyanýyorum.
Gömleðimle dýþarý atýyorum kendimi.
Ama yinede traþ oluyorum.
Unutmuyorum.
Sora traþ kolonyamý sürüyorum.
Ve en sevdiðin parfümden biraz.
Belki kapýlýrsýn kokuya,
Bu bahar sabahýnda.
Hep düþlüyorum.
Ve umutlanýyorum.
Karanlýðý saymýyorum.
Yada umutsuz düþlerimi.
Hep umutlara sarýlýyorum.
Kýsacasý beklilerle yaþýyorum.
Gün batýmýna kadar.
Ve sonra yine yýkýlýyorum.
Ýzlediðim güneþin ardýndan.
Ve usulca süzülüyorum yollarda.
Tükenmesini diliyorum.
Bir çýkmaz sokak,
Yada ne bileyim,
Bir son durak.
Olmuyor ama.
Ne son durak ne çýkmaz sokak.
Ufukta yol devam ediyor.
Sessizce kývrýlýyor.
Ve uçurumlarla buluþuyor.
Sonu görünmez uçurumlar.
Düþünülme büyük uçurumlar.

Sosyal Medyada Paylaşın: