Yorgun Düşler ( VIII )

Birgün anlarsýn yaþamýn anlamsýzlýðýný
Söyleyeceklerin düðümlenir boðazýna
Sevdiklerin çoktan terketmiþlerdir seni
Hayallere dalýp uzaklara takýlýr gözlerin
O’nun unutamadýðýn masum yüzü belirir karþýnda
Uzanýp avuçlarýna almak istersin
Ellerin asýlý kalýr boþlukta
Kapanýp yastýða aðlarsýn çaresizliðine..

Ýçindeki özlem gözlerinden taþýp
Süzüldüðünde yanaklarýna
Eðip baþýný en ýssýz sokaklara saparsýn
Bir uðultu baþlar kulaklarýnda
O’nun özlediðin sesini duymak için
Bir kanadý kýrýk martý misali çýrpýnýrsýn
Ama nafile
Uzanýr gökyüzüne ellerin
Sessiz çýðlýklarýn yankýlanýr
Uzayýn boþluklarýnda..

Biraz yorgun bitkin ve çaresiz
Geçmiþ günleri anýmsarsýn
Sonra dizilir sýra sýra gerçekler karþýna
Boþa geçip giden günlerin acýsý
Ok gibi saplanýr yüreðine
Keþke dersin keþke herþey bir rüya olsaydý
Uyansaydým ve bitseydi kabusum..

Birgün anlarsýn ümitle beklemeyi
Geçip giden zamanýn seni yavaþ yavaþ
Ve acýmasýzca tükettiðini
Ömrünün sabahlarý, öðleleri, akþamlarý bitip
Karanlýðýna gömüldüðün gecelerin
Sonun baþlangýcý olduðunu
Bir gün anlarsýn..

Belki birgün çýkýp gelirsen eðer
Kabrimde büyüyen beyaz bir gül görürsün
Ýþte o zaman anlarsýn
Seni ne çok sevdiðimi...

11.04.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: