aralar...

kapýmý aralar bu havalar,
boþluktaki bir yalnýzlýk uzar koridorda
gölgelerin sýrtý büyür dev gibi dar duvarlarda
gece koþar pencereden perdeler rüzgarda
açýlsa çamlar kâr etmez garipsi sýkýntýma
sýrtýmda eskiden kalma sýkýntým
düze çýksa güneþ dað arkasýndan rahatlayacak uyku
ki ben gecenin içinde sancýlý yatmayý severim
üç beþ yýldýz dolmuþ avuç içime
üflesem gitmez gökyüzüne bu kadar düþmüþken yeryüzüne
yerde ay(n)alarý kanatan cam kýrýklarý
sanki pusu kurmuþ hatýralar yazdýðým satýrlara
duldasýz kýrda yaþayan bir çocuðun ruhu
saklanbaç oynar gri rengi giyinik bulutla
zulasýnda mavi misketli küçük bir düþ
kambur yüklü hayat aðýr ve aksak adýmlar küçük
su misali suskunluk bu
kirpiklerde buðu gözlerde yaðmur
çamurdan oyuncaklar
toprakta yuvarlanan mavi misketimdeki hayallerim
sevdiðim kirazdaki salýncak
dýþarýda fýrtýnam hadi sallanalým
ya da hadi kopalým o aralar gibi koparalým nisaný
sende bahar çiçekleri
bende hasret rüzgarlarý
hep bu aralar iþte bahar vakti...


bitti ...











Sosyal Medyada Paylaşın: