göz arkasýnda sepya perdeler aralanýyordu dert sofralarýna aç çocuklar düþüyordu yorgun sabahlara köþe baþlarý ýslak gözlü kadýnlar kusuyordu kaldýrýmlara sol yanýmda bir yangýn körüklüyordu birþeyleri kaçak göçek
o gece milyon kere suskundu tozlu aynalar gözün aydýn demeye dönuyordu nemli geceye yýlgýn bir ilkbahar
ansýzýn aralanan pencerelerde bir ses uzatýyordu kýysýya kendini incecikten birþeyler mýrýldanýyordu terkedilmiþ otaðýma
sessizce sýzan sözcükler kendini zorla sevdiriyor harf harf iþliyordu soðuk kendini tutturmayan kirli bir çift ele
herþeyin üzerinden kalkmýstý ölüm kokusu
hýzýný ayarlayamayan aþklar doluyordu ýssýz bir kalbe açlýðýný bende tamamlýyan bir yaný vardý ki;
söyleyeme kýyýlmayacak kadar güzel sözler düþüyordu gönülden
ikiyi dört eden her kuralý bozan yanlarý vardý ince bir saz mýrýldanýþý tadýnda sözleri birde keskin ve siyah gözleri elbette kendime gelemediðim bir boþluk gibi çarpýp düþtüðümden beri
hiç bukadar sevinmemiþim düþtüðüm girdabýn diz kapaklarýmda kanayan yarasýna
bir aþkýn derin ve acýtan izlerine raðmen hiç severek karalamamýþtým kendi üzerimden çizgilerimi...
GG
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.