söğüt ağacı hatırası

zamanýn koridorundan geçerken
yýllarý saymadým parmak hesabý
sonra çocukluðumun elini býraktým
bisikletimi duvarýna yasladým
pamuk þekerin bulutlardan
olmadýðýný öðrendim
yýldýzlarda yaþamazmýþ meðerse kimse
yada gökyüzündeki güneþin
açtýðý delikler deðilmiþ
ýþýklarý sýzsýn diye
sesleri yankýlanýr ,
kulak veririm hatýralara
kimini unuttum diye darýlmýþlardýr belkide
söðüt aðacýnýn gölgesini , iðdenin kokusunu
rüzgarlardan saklayamadým
uçup gittiler uçurtma misali

sevdiklerimden uzaklaþacaðýmý bilseydim
hep çocuk kalmak isterdim
ama o zamanda sizinle büyüyemezdim...
Sosyal Medyada Paylaşın: