karanlık şiir

en zayýf yerinden vurulunca bir kadýn
sustum ben, aðlamadým
ellerimi bir kesekaðýdýna sardým
kalemimi kadýndan akan kana batýrdým
kalemi aldým, yýllarca ceplerimde sakladým
kadýný aldým, bir þarkýnýn notalarýnda býraktým

þarkýya bu kadar hazýrlanmak fazlaydý Ester
dinlemeliydi insan bazen umutlanmadan
bundandýr terkedilmiþ bir barýn ortasýnda bulduk kendimizi
kullanýlmýþ bardaklar, eskimiþ bardaklar, ve yine bardaklar içinde
Ester… kim bilir kaç kadýnýn karanlýk silüeti

hiçbir fen bilgisi dersinde öðretmediler bize
sevmek kuþkusuz en güzel haliydi varolmanýn
çocuklar anlayacaktýr bunu bir gün elbette
sonsuz bir yaz tatilinde
bir aðacýn dalýndan düþerken yemyeþil çimenlere

maksadý diyorum insanýn hasýl olmuyor böyle birdenbire ölünce
seni arýyordum Ester...
kim bilir kaç kadýnýn sarýþýn hayaleti

kaç nefes alýndý o meyhanenin kasvetli havasýndan
arsýz bir kemandý geçti, durmadý
sapsarý bir sonbaharda, evinden uzak bir adamýn yalnýzlýðýnda
yaþlý bir oduncu bulmuþtu bizi
yine yaþlý bir çýnarýn halkalarý arasýnda, bir masal kitabýnda
biz hep orada mýydýk Ester?
her nerede bir çocuk aðladýysa iþte orada
her nerede bir kadýn vurulduysa iþte orada

bilet kessinler Ester titreyen çocuklara
titreyen çocuklara ve vurulan kadýnlara
biletlerini alýp öyle çýksýnlar sabahlarý yaþamaya

Sosyal Medyada Paylaşın: