gözlerin kara haber bakýyor dikmiþsin uzaklara. öyle bir yüklenmiþ sin ki; gidersen kýyamet kopacak, yeridir. eflatun olmaz vedalar vedalar hiç maviye de çalmadý þimdiye dek kýþ kadar soðuk, gece kadar kara gidersen anam aðlayacak, yeridir.
dilinde veda türküleri yankýlanýyor iblis kovan besmele gibi hem çok kararlýsýn böyle; ani bir uçurumdan atacaksýn sevdamý hem çok inatsýn hem ayaklarýn yorgun, dur... kalmak, yeridir.
Yüreðin kýyamet çarpýyor ödünü koparýyor hayallerimin. öyle bir korku ki bu; bir daha hiç güneþ doðmayacak gibi düþün bahar yok bir daha hiç çocuk doðmayacak sanki son kez ötüyor kuþlar sanki her þey ölüm orucu tutacak bir daha dönmeyecek dünya bir uyanýþ olacak ki annen yok baban yok kardeþlerin yok yok tadýný sevdiðin hiç bir meyve dost yok arkadaþ yok hatta sokak köpekleri de yok ölsen yeridir.
Gidiþin ölüm kokuyor hani bunun üstüne söylemeye söz gerekmez bir oda düþün; içinde sen, içinde yalnýzlýðýn, içinde baþka hiç bir þey... yetim bir tavan soðuk bir taban... hatta sinek yok hatta fare hatta karýnca da yok. kýþ kadar soðuk, gece kadar kara gidersen ben biteceðim, yeridir.
Deniz’e Düþen Þiirler... Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Erkan AĞBALIK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.