Gökten bir cemre düþtü önce havaya, suya
Sonra topraða derken çöreklendi gönüle
Aklým dikkat et derken önündeki pusuya
Gönlüm takýlýverdi uzaklardaki güle
Telefonun ses vermez sen yine duþta mýsýn?
Dün geceki gördüðün en tatlý düþte misin?
Uyanmaya korkarsýn hala ürküþte misin?
Cefalar çektirirsin dalýnda ki bülbüle
Þair gönlü anarþist hoþlanmýyor emirden
Aþkla oyun olmuyor, farký yok kor demirden
Yürekteki ateþin alevlenirse birden
Yanarsýn Kerem gibi dönüverirsin küle
Hayatýn gerçekleri kar tipisi gibidir
Yakalanýrsan bir gün yerin derya dibidir
Gurbet, ayrýlýklarýn en masum sebebidir
Yürek nefes almýyor düþüyorsa müþküle
Ey sevgili gel desen çýkýp gelemiyorum
Ölmek istesem bile sensiz ölemiyorum
Ne olacak halimiz inan bilemiyorum
Coþari’ye der misin “Haydi git güle güle”
21.03.2013/Samsun
Ýbrahim COÞAR